Arsenaal. Jaargang 1

Maar dommer en droef.

Mij hebben de menschen hun spraken geleerd.
Ik raakte met al hunne vreugden bekend,
Maar dommer en droef ben ik weder gekeerd,
Zoo vreemd is mij alles te moede... ontwend.

Zij lieten mij zoovele goden aanbidden,
Dat ik nu den God van mijn jeugd niet meer vind.
Ik treed in zijn tempel... Is Hij in dit midden?
Ik luister... maar niemand en zegt er ‘Mijn kind’.

[p. 466]

 

De menschen... ze toonden mij Juno en Baal,

 

Wij hebben de staarten der sterren gemeten.

 

Dit heeft zijn belang in mijn sober verhaal,

 

Want God trekt de lijn van den loop der planeten.

 

 

 

Mij hadden de menschen hun talen geleerd,

 

Zij maakten mij wijs dat ik vreugden bezat.

 

Maar dommer en droef ben ik wedergekeerd.

 

Omdat ik de liefde van Paulus niet had...

 

 

 

M. Oudewal.