Arsenaal. Jaargang 1

[p. 465]

Lied in de cel.

In memoriam de gefusilleerde vaderlanders.

Binnen den ring, binnen de muren,
maar het hart, het hart dat weifelt niet.
Seconden en uren die eind'loos duren,
o geest in zijn grond'loos verdriet.

Binnen den ring, binnen de muren,
stilte die sloopt aan dit rusteloos lijf,
brand in het bloed van verschroeiende vuren,
en mijn dood als het laatste bedrijf.

Binnen den ring, binnen de muren,
mijn liefde voor vrijheid en land,
en mijn drang mijn daden te sturen,
naar al waaraan ik mijn droomen verpand.

Binnen den ring, binnen de muren,
thans zing ik voor 't laatst nog dit lied,
voor de geliefden, voor deze buren,
en allen die blijven in 't aardsche gebied.

Binnen den ring, binnen de muren,
mijn hart leeft mee met den nood.
O volk, geen juk blijft er duren,
al bruikt men zoo kwistig het schroot.

Remi De Cnodder.