Arsenaal. Jaargang 1

Dood.

'k Heb zoo vaak uw tred gehoord.
Gij treedt binnen, gij trekt buiten ongestoord.
Niemand weet er, niemand kent,
waar de Heer u zendt,
o gij stille dood!

Doet mij thans uw greep ook pijn,
zal ook 't kindje een lieve, kleine engel zijn,
eeuwig schrijnt en klaagt in ons
't martlend klokgebons
na dien plotsen dood!

Kent zij thans geen ander lied,
dan dit droevig dreunend dooden-, doodenlied,
dat ons hart aan stukken rijt....
................
Kind, nu ge eeuwig zijt,
ach, zie onzen nood!

Gabriël de Longie.