Arsenaal. Jaargang 1

De weg terug.

Wist ik het niet, mijn kind, heb ik het niet geweten
Dat elke dag zooveel mysteries openbaart?
Gij kunt mijn gaan en komen steeds maar niet vergeten
Omdat g'om mij zooveel geluk van toen ervaart.

En hoor mijn hart dat in mijn stem zoo bang komt trillen
Als ik u vraag waarom gij weent - waarom ik schrei.
Er is in ons gegroeid dit noodgedwongen willen:
Terug gaan deze weg die keert van u tot mij.

Er blijft niet veel van wat ik vroeger wilde geven.
Ik heb zoo lief dit schoon verbod: ‘Bemin niet meer’
Maar toch voel ik als een genade in mijn leven,
Die broze breuk in mij alsof ik weder keer.

Ik wist het, kind, en toch heb ik het niet geweten
Dat gij nog altijd in den schemer wachtend waart.
Ik zal vannacht den weg van u naar mij hermeten
Om morgen reeds te komen als mijn heimwee klaart.

M. Oudewal.