Arsenaal. Jaargang 1

Lied.

Ik zing mijn lied niet uit in forse akkoorden
voor assemblées in Kurhaus of Theater;
geen symphonie, zelfs geen trompetgeschater
accompagneert mijn zang: naïeve woorden

op simple wijs, geneuried aan de boorden
van een beschaduwd, boombezoomd stil water,
dat de kadans aangeeft in 't klotsgeklater
van rustig voor zich vloeien naar het noorden...

Ik zing niet voor de wereld en de mensen:
mijn kunst is kleinkunst, miniatuurgewrocht,
verborgen schat door geen pedant gezocht.

En 'k zing en zing... Ik heb geen andre wens
dan vrij'lik voor te zingen, voor mezelf,
en eens, wie weet, voor een najade... een elf!

Jan de Brugghenaere.