Arsenaal. Jaargang 1

Herinneringen.

Ik weet, dat Daisne van een ‘naaktheid’ spreekt,
een peilen, leven in de enge kringen -
een teren, wachten tot het ‘teeken’ spreekt;
een daadloos leven op herinneringen.

Nu weet ik dat ‘het’ zeker komt en vast
zich dronken went'len zal in nieuwe ringen.
Daarin vergaat heel zeker al mijn last
en wordt het heden slechts herinneringen.

En brengt 't verleden physisch mij den dood,
ik adem voort, een lucht van fictie-dingen.
Ontneem mij alle schotels, zelfs mijn brood,
dan eet ik slechts de liev' herinneringen.

Rik Lanckrock.