Arsenaal. Jaargang 1

Nutteloos verzaken.

Aan Marcel Coole, den zoeker naar den eeuwigen Vrede!

Ik loop te lezen langs een rij van boomen
en voel me weer vervuld van doem en spijt.
Omdat ik wist hier niet tot rust te komen
heb ik je koel en hard: ‘Ik zoek’ gezeid.

Nu ik het boek maar dichtflap en ga denken
en veinzen durf dat ik niet werd bezeerd,
wil ik mezelf nog één begooch'ling schenken:
‘Met jou werd alles niet uit mij geweerd!’

[p. 339]

 

Maar zie 'k geliefden uit de verte komen

 

en voel ik geur van bloemen en van kruid,

 

ik ben in staat opeens luidop te droomen,

 

en die te wijs is lacht mij spottend uit.

 

 

 

Zoo trek ik verder en ik weet me zoeken,

 

misschien ligt ergens wel de wàre rust.

 

Maar nu ik God niet vind aan alle hoeken

 

heb ik je weer in droomen wild gekust...

 

 

 

Remi Boeckaert.