Arsenaal. Jaargang 1

Gelijkheid.

Ik kan je van mijn lot niets zingen
dat ook niet in je leven kwam
de menschen hun herinneringen
doorgloeit éénzelfde groote vlam.

We zijn gebouwd uit elementen
die toch voor elk dezelfde zijn.
Is elk bestaan naast korte lente
geen lange winter met veel pijn?

Wie kan en maagd en deerne scheiden,
zijn ze niet beiden even mensch?
Ligt goed en kwaad niet in ze beiden,
waarom dan tusschen hen die grens?

[p. 244]

 

Gebreken, deugden, geen mensch zonder;

 

't verschil is slechts een dun vernis,

 

een masker waar toch altijd onder

 

de één van ons de ander is.

 

 

 

Paul Berkenman.