Arsenaal. Jaargang 1

Quieta.

Het is een avond zonder romantiek,
en zindert geen gitaar doorheen mijn droomen,
en ster noch maan schijnen melancholiek...
Slechts vage rust is er in mij gekomen.

Ik weet mijn oud verlangen haast voldaan
en hunker niet naar verre heerlijkheden;
zoo lang reeds was ik al op zoek gegaan
en had vertwijfeld om wat rust gebeden.

Ik hoor het uur kalm door de kamer slaan...
'k Weet oude droomen als getemde paarden
geluidloos achter mij in schemer staan.
'k Voel niet de weemoed die mijn hoofd bezwaarde.

[p. 240]

 

Dit jong gevoel ontspande mijn gezicht,

 

dat hard en moe was van het vele vragen.

 

Voortaan wil ik mijn hart, verdroomd en licht,

 

met witte vingers door de dagen dragen...

 

 

 

Clement Cusse.