Arsenaal. Jaargang 1

Fait divers.

Zij zaten samen laat in 't klein café
En keken zwijgend naar het biljartspelen
Van een eenzelvige habitué,
Die zijn slaapdronkenheid nauw kon verhelen.

Een zwarte kater schuurde zich tevree
Tegen een tafelpoot, in snorrend strelen;
- Maar beiden voelden zij, in wrokkig wee,
Hoe woorden bleven kroppen in hun kelen...

Zij zag, met een gezicht dat witter scheen
In 't licht, hem heimlik, even hoopvol, aan:
Hij schudde langzaam, koppig-bitter: ‘neen’...

En lang, nadat zij stil was weggegaan,
Dacht hij aan hunne vreugden van voorheen...

Toen is hij, vloekend, in de nacht gegaan...

Jan de Brugghenaere.