Arsenaal. Jaargang 1

[p. 238]

Zwakheid.

O Heer, ik heb me nooit zo zwak gevoeld
als nu: dit laffe lijf heeft weer gewonnen
en de onrust die in al m'n vezels woelt,
heeft 't evenwicht van m'n gemoed geschonnen.

Die rode storm die dwars door 't lichaam spoelt,
die stroom, ontvlucht aan duizend hete bronnen,
scheurt 't siddrend vlees, dat langzaamaan bekoelt
en pijnlik ligt gebroken, overwonnen.

Maar meer nog kwelt 't besef der nederlaag:
zijn wij onmachtig tegen deze plaag
en moeten we verliezen, keer op keer?

Waarom zijn we zo zwak, zonder verweer,
bij 't zwoele zinnenspel - ô schone zonde -
en is ons hart één grote, vuurge wonde?

Jan de Brugghenaere.