Arsenaal. Jaargang 1

[p. 163]

Avond.

Kom, kleine vrouw,
kom nu bij mij;
weer ging een dag
als in een droom voorbij.
In 't Westen sterft het laatste licht.
Ik ken een mooi gedicht.

Wel, kleine vrouw,
ben je tevreê,
al bracht die dag
je zooveel zorgen mée?
In 't Westen is de hemel rood.
Ach, vond je weer geen brood?

Lach, kleine vrouw,
en wees bereid.
Wij bouwen saam
het wezen van den tijd.
Het Westen is nu purperblauw.
Wat ik nog weten wou?

Is, kleine vrouw,
of je verstaat,
hoe vlug 't geluk
voorbij de menschen gaat?
Het Westen is nog enkel zwart.
Kom, druk me aan uw hart!

Jos. Welffens.