Arsenaal. Jaargang 1

Verlangen naar den dood.

M'n heele wezen hunkert,
naar 't één zijn met den dood.
Ik leerde hem beminnen,
toen hij m'n vader floot.

Hij lei in pijnloos knijpen,
zijn jagend harte stil.
Dit hart dat zwerft als trekker,
nooit weet waarheen het wil.

Slechts hij brengt rust en vrede,
die ik vergeefs betracht.
Kom, zoete dood, heel spoedig,
ik heb op u gewacht.

(Uit ‘Alter Duo’ in voorbereiding.)
M. Van Craeyvelt.