Arsenaal. Jaargang 1

[p. 161]

De bourgeois.

Hoera!
Daar stapt hij fier en zelfvoldaan,
Verwaand - en chickjes aangedaan.
Al-deftig en al-krachtig,
Al-monter en al-machtig,
Fatsoenlijk en beredeneerd,
In scherts en lachen gegêneerd,
Vol zekerheid en schralen moed
Met wandelstok en hoogen hoed,
Met gouden speld in zijden das
En decoraties op de jas.
De stijve, witte, hooge boord
Werpt luie nekvleesch overboord.
Zoo paradeert hij in de stad
En is van zelfvoldaanheid zat.
‘Bonjour’ langs hier... ‘Ca-va?’ langs daar.
De hoeden af: men groet elkaar.
De wandelstokken gaan omhoog
En dalen met een wijden boog.
Het weder noemt hij formidabel,
het stadsverkeer abominabel,
der menschen drukte incroyabel,
de volkstoeloop épouvantabel.
Naar 't oolijk wijf uit een kantien,
Trekt hij een oogje... ongezien,
En wandelt verder, stijf en dik,
Met glad gezicht en trotschen blik.
Hoera!
Daar staat hij pienter voor de poort
der kerk, en voert er 't hooge woord,
En geeft - zoo zichtbaar als 't maar kan
Een bankbiljet den armen man
Die kreupel voor den ingang mankt

[p. 162]

 

En hem met loftuiging bedankt.

 

En ieder die dit hooren kan,

 

die denkt: ‘wat een vrijgevig man!’.

 

Al-deftig en al-krachtig,

 

Al-monter en al-machtig,

 

Stapt hij weer fier en zelfvoldaan,

 

Verwaand - en chickjes aangedaan.

 

Hoera!

 

Maar denk, o chick-gekleede heer,

 

Aan 't woord van Onzen Lieven Heer

 

Dat eens weerklonk: ‘Gedenk voorwaar

 

Den Pharizeeër en den tollenaar.’

 

 

 

(Uit ‘Alter Duo’ in voorbereiding.)

 

André Ysebaert.