Arsenaal. Jaargang 1

[p. 156]

Levensbevestiging.

Nog slechts dit eene heeft voor mij belang:
mezelf te blijven in dit leven
en sterk mijn voeten in den wilden drang
gestand doen, maar niet blijven kleven.

Ik zal den mensch voortaan slechts zôô bezien
om enkel nog in zijne daden
iets van mezelf te vinden en... misschien
‘zijn’ schoonheid in mijn ziel te laden.

Ik wil mij walgend wenden van zijn stank
en enkel 't zoete geurtje snuiven -
'k aanvaard zijn nijd en weerzin met mijn dank,
gelijk de vos de groene druiven.

En als de mensch mij voortaan haten zal,
kan ik mij knusjes lachend keeren
en haastig stappen naar een ander dal,
waar mij noch wrok, noch walg kan deren.

Rik Lanckrock.