Arsenaal. Jaargang 1

II Statie (Jezus neemt zijn kruis op)

Zwaar kan een vracht niet zijn, als liefde dwingt tot dragen,
Het schoonst is dàn de mensch: als nooden groeie' in hem,
en vreten aan zijn heil in ieder heil der dagen
doch zaal'ge vrede bloeit in zijne moede stem.

O liefde, zoete vrucht, die aan geen boom kan blinken
noch in geen lentezon de roode bloesem zijt,
O koele zieledrank, die nooit een mond zal drinken;
O Licht uit Licht gevloeid. O passielooze strijd!

Het Kruishout op Zijn rug, gaat Hij de verten tegen,
er is geen afstand meer en overal is licht.
Kan, wat de liefde draagt, op menschenschouder wegen?
O blanke heerlijkheid op Jezus' aangezicht!

Nooit zal Hij schooner zijn! - Is ooit de zon gezonken
des avonds aan de kim om nooit weer op te staan?
Heeft ooit een vuur gesmeuld bij 't spatten van zijn vonken
Waar eens een bloesem bloeit zal ook een vruchte staan.

Nooit was er blijder pijn! Nooit was er schooner wezen.
Van waar dien zachten lach om zijn bebloeden mond?
Wat is het dat zijn oog aan 't firmament wil lezen
terwijl Hij ledig bloeit uit menig diepe wond?...

't Kan slechts die liefde zijn die teekent 't schoon erbarmen
en alverteerend licht op 't bleek bebloed gelaat
van Jezus die in smart het Kruisthout schijnt 't omarmen
terwijl zijn moeden stap den steilen weg opgaat.

[p. 151]

 

Dit wordt zijn laatste tocht, maar niet zijn laatste zege:

 

Wie op een afstand telt, vergeet oneindigheid,

 

en wie zich waant te staan aan 't einde aller wegen,

 

ontdekt er vaag den weg die naar de Verte leidt.

 

 

 

En wie naar Verte gaat zal voor geen verten vreezen:

 

nooit klonk een zegekreet waar strijd niet heeft gewoed.

 

Wie in het gulden boek der waarheid heeft gelezen

 

kan wegen elke waard', ook deze van zijn bloed.

 

 

 

En bloed is hoogste waard! geen hopen zonder leven!

 

Waar is het kloppend hart dat bloedloos leven baart?

 

O schoon is dan de mensch, die levend zich wil geven,

 

zijn harte is het bloed, dit bloed den hemel waard.

 

 

 

En Jezus draagt Zijn Kruis. Hij gaat de Verte tegen,

 

maar elken afstand slorpt voor eeuwig aan zijn Bloed.

 

Is bloed de hoogste waard, het schenkt ook hoogste zege...

 

O zege van den Mensch, die voor de menschheid boet!

 

 

 

K. Dekandelaere.