Arsenaal. Jaargang 1

[p. 110]

Lenteroes.

Het juicht in mij, als boomen blozen,
In lentezon, van bloesemlach,
Mijn hart hangt innig aan het broze,
Verrukkend wonder van den dag...

'k Drink gretig weer de richels goud,
Die trillend door het loover leken;
Mijn hart heeft zich een droom verstout,
Maar weet zijn drift niet uit te spreken...

Op heuvelgroen: de zonnebeet...
Hier kan de drang niet langer wijlen,
Als ik verrukt de wolken meet,
Die eindloos mijn verlangen heilen...

René Van Meerhaege