Arsenaal. Jaargang 1

De rozen.

's Morgens zijn de rozen rood,
'k dicht hun leven;
's Avonds zijn de rozen dood,
't Is geschreven;
In dien enklen zonneboog
Zijn zij frisch en zijn zij droog,
Zijn zij even.

[p. 59]

 

Heden zijn de menschen sterk,

 

Gul hun leven,

 

Morgen staat alop hun zerk

 

‘Was’ geschreven;

 

In dien korten zomertijd

 

Zijn zij uur en eeuwigheid,

 

Zijn zij even.

 

 

 

Menschen, rozen, sterk en rood,

 

U gegeven

 

Is het wezen en den dood,

 

Baren, sneven;

 

Frisch en droge, uur en eeuw,

 

Lijk in Mei een blanke sneeuw,

 

Mooi, maar even.

 

 

 

Robert J. de Namur.