Arsenaal. Jaargang 1

Na mijn dood.

Ach, laat het lijden.
laat het geween.
Tot mijn verblijden
ging ik heen.

Wil slechts beklagen

mijn aardschen tijd:

der vele dagen

ijdelheid.

Nu Dood me kuste
op oog en mond,
kan ik eerst rusten
in den grond.

[p. 58]

 

Een kuil in de aarde

 

voor klein en groot....

 

Waar zijn de waarden

 

na den dood?

 

 

 

Ach, laat het lijden

 

en het geween.

 

Tot mijn verblijden

 

ging ik heen.

 

 

 

Albert De Longie.