Arsenaal. Jaargang 1

Het geschenk.

'k Had weer 'ns reuzig op de beurs gewonnen,
- en wat ik won had ik aan 't hart gespaard -
‘Een nieuw japon, een hoedje zonder bonnen?’
Ik had haar lang en troostloos aangestaard....

Maar onlangs toen ik weerkwam was ze wandlen,
zoo zei haar zus en 'k weet niet of ze loog.
Ik bleef er net het pakj' als dwerg behandlen
en 'k wist niet eens hoe ik mijn hart bedroog.

[p. 56]

 

Ik heb een slet nadien den hoed geschonken

 

en 't nieuw japon haar vroolijk aangedaan.

 

Een spiegel zag verbaasd hoe tranen blonken

 

en vroeg zich af of ik nog recht kon staan.

 

 

 

R. Boeckaert.