Aria: Na lang op reis te zwoegen, streelt ons de zoete rust

Aria.

Op een aangenaame Wys.

Een meisje is een wind die waaid,
Nu sus en morgen soo.
Se is soo als de vlag die draaid,
Licht vlammend als het Stroo,
En lacht en weent op eene tyd,
Om goede mans vertrouwlykheid,
de vrouw is echter ik seg 't met grond
het schoonste op heel 't Waereldrond.

Ja vond men nergens eene vrouw.
Waar kwamen wy van daan,
weet niet hoe men 't maken sou,
Men sou er slegt by staan
Men kwam ter wereld, maar waar door
dat is de vraag daar stond men Voor
dus is de vrouw ik seg 't met grond
Het schoonste op heel 't waereldrond.

Kortom een vrouw die moet er syn
Hoe sou het anders gaan,
men heeft hun nodig groot of klyn
Ja daar mee afgedaan,
die sonder vrouw alleenig leeft,
die seg ik dat geen Siel en heeft
'k weet niet waar so een droge bloed
Syn tyd verslyt, of wat hy doet.

EYNDE.