In den name des barmhertighen ende goedighen Godts. LXXXIV. Capittel.
AEn den dach des Oordeels sullen de menschen hoopen wijs ofte met grote troppen voort komen, gelijck de Vliegen ende Muggen: Terstont sullen sy daer, en haest weder op een ander zijn, ende de bergen sullen zijn als schoone gekamde wolle, ende wie dan niet swaer wegende is, maer licht weeght, die sal heerlic ende alderschoonst leven, maer wie vele weget die sal in ’t vyer blijven moeten.
Auteursrechtvrij