Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

Zang van Polidamas.

Stem: Het is ruim vyf jaar geleden.

PHilis, waar is tog het bloozen,
Dat, als d'uchtent zonneschyn,
Pronkt in zulke roode roozen?
Of zy nu verdweenen zyn,
Dat myn oogen niet het ligt
Kennen van uw aangezigt.

Zuiv're lonkjes die de herten

Zoo met liefd' bevangen deên,
Datze kwynden in de smerten,
Al uw kragten zyn nu heen;
En uw schoonheid tot haar schaâ,
Volgde zoet uw oordeel na.

Toenje Liefdens-vlam verbande,

Die bezeten heeft uw geest,
Moest de bloos daar door verbrande;
't Moeit een ieder, maar my meest,
Dat gy zoo veel moet niet nam,
Die uit blussen kon deez' vlam.

Schoonheid, die my hebt gesteven

In de liefde, dien ik droeg,
Dat gy zag dat ik myn leven,
Hoe ik 't liefde, trouw genoeg,
Had geoffert aan uw schoont
Die nu niet haar schoonhid toont.