Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

Uitnodiging aan Silvia.

Vois: Zielverrukkende Amaril.

1.

ACh hoe zoet is 't lenteweer!
Kom naar buiten, Silviaatje,
Ider kust zyn wedergaetje,
't Buigd zig al voor Venus neer.
Silvia laet u gezeggen:
Alles word door min gejaegt,
Wil uw wreedheid van u leggen,
Die de Mingodin mishaegd.

2.

Of zyt gy in Brittenland,
Tusschen 't krytgebergt geboren?
Dat ge 'naer geen reen wilt horen,
Silvia, de minnebrand
Is het eelste van het leven:
Hoor, ei hoor des naer myn raed,

[p. 108]

 

Wil de wreedheid afscheid geven,

 

Die de Mingodin steeds haat.

 

3.

 

Silvia myn Engelin,

 

Zie de vissen in de stroomen,

 

Zie de vogels in de boomen,

 

Alles roept: ik min, ik min!

 

't Veld kan van myn min getuigen,

 

Dat de min dan 't hart regeer,

 

Wil u des ter neder buigen.

 

Maek dat Venus triumpheer.