Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

[p. 102]

De gewondde Mars.

Vois: Ziet de Roosjes nu eens bloeijen.

1.

VEnus man had eens de pylen
Voor de minnegoon gesmeed.

Gloejend heet;

Waar van Lemnos vuur, by wylen,

In het smitshol gloeit en blaekt.

Als hy 't yzer,

Als hy 't yzer eerst aanraekt.

2.

Venus, die op weermin hooptte,

Kwam 'er by, en heeft elks punt

Wat verdunt,

't Geen ze in zoeten honing doopte,

Daar cupido gal by mengd,

Als hy 't yzer,

Als hy 't yzer gloejend brengd.

3.

Mars, uit 't oorlogshuis gekomen,

[Daar hy spies en oorlogsschilt

Zwaeit en drilt]

Lachte met dees waependroomen,

Spotte, en hield cupidoos schigt,

En het yzer,

En het yzer veel te ligt.

[p. 103]

 

4.

 

Maar cupido, straks aen 't woelen,

 

Blaekte, en zei: dees schigt, zie daer,

 

Is wel zwaar.

 

Zoo ge hem raekt, zoo zult ge 't voelen,

 

Mavors greep hem, maar terstond

 

Gaf het yzer,

 

Gaf het yzer hem een wond.

 

5.

 

Venus lachtte. Mars verzuchtte.

 

Och! dees pyl, zegt Hy, voorwaar

 

Is te zwaar!

 

Ruk hem uit eer 'k slimmer duchte.

 

Maar cupido sprak; wel nu!

 

Hou dat yzer,

 

Hou dat yzer slegts voor u.