Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2



[pagina 100]
Minnevreugd, Vois: Hier heeft my Rozemond bescheiden. 1. ALs ik door liefde ben belaeden, En, met de schoone Silvia, Leg op een bed van roozeblaeden, Dan vliegen my de lachjes na. 2. Ik hou haar in myn arm besloten, En zuig den nektar van haar kaak; Ja voel myn ziel gansch overgoten Met meer dan menschelyk vermaak. 3. Haar schoonheid kittelt myne zinnen, Ik geef haar van myn liefde een blyk, En elke kus doet ons weer minnen, En maakt ons zelfs den Goon gelyk. 4. o Zielbetoverende lusjes! Ik geef om u al 't goud den schop, o Balzemryke minnekusjes. Gy wekt gestaag myn lust weerop. 5. By haar geraekt de ziel aen 't branden, Zy laat, tot heeling van myn pyn,
[pagina 101]
My op haar malschen boezem stranden; Geen nektar kan zoo smaeklyk zyn. 6. Zy wart haer vlegten door myn haeren. 'k Geniet dan, met myn Engelinn', Al 't zoet het geen de vreugd kan baren, Geholpen door den God der min. 7. Haer teedre en verliefde woordjes, Wanneer ik neer leg aen haer zy, Verbinden, met onbreekbre koordjes, Myn hertje aen haar, heur zieltje aen my. 8. Elk lachje van haer is een styltje Aen 't lustpaleis van myne min, En uit elk lonkje vliegt een pyltje Dat altyd snort myn boezem in. 9. Maar 'k zal aen die kwetsuur niet kwynen, Schoon 't schigje mynen boezem raekt, Die pyn is de edelste aller pynen, Die pyn is 't, die myn hart vermaakt.