Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

De overwonnen Cupido.

1.

DE zoon der min Godin
De blonde God der min
Zag Amarillis oogen,
Zoo vol van heldren gloed,
En Goddelyk vermogen,
Dit kwelde zyn gemoed.

2.

Hy sprak: zal 't sterflyk oog,
Trotseeren mynen boog?
En myne schigten tarten?
En zal ik zien, dat zy
Zal kwetsen jonge harten
Daar zulks behoort aan my.

3.

Toen daelde hy ter neer,
Voorzien met zyn geweer,
Hy ging zyn boog voort spannen.
Verwoed en dol van zinn',
Om haar flux te overmannen;
Te dwingen tot de min.

[p. 93]

 

4.

 

Zoo als hy was gereed,

 

Om 't aengedaene leed,

 

Met al zyn macht te wreeken:

 

Nam hy een' scherpen schigt,

 

Terwyl hy, zonder spreken,

 

Haer zag in 't aengezigt.

 

 

 

5.

 

Zy keek hem weder aen,

 

Dat kost hy niet weerstaen,

 

Want zy haer oog liet blinken:

 

Toen zonk zyn dapp're moet,

 

Zyn pyltje liet hy zinken,

 

En viel hem in den voet.

 

 

 

6.

 

Toen riep hy overluid,

 

Met schreiende oogen uit.

 

Ei my ik ben overwonnen,

 

Niet door de zoute vloen;

 

Maer door twee heldre zonnen,

 

Die my nu kwynen doen.

 

 

 

7.

 

Myn vleugels zyn verbrand,

 

Myn schigten overmand.

 

Zy moog voortaen nu zeggen,

 

Dat zy Kupido heeft,

 

Zyn krachten af doen leggen;

 

En 't al te boven streeft.

[p. 94]

 

8.

 

Toen vloog hy, droef te moe,

 

Om hoog naer Venus toe,

 

En deed zyn leed haar hooren.

 

Zy sprak: myn lieve kindt!

 

Wil dat in 't hart versmoten,

 

Zy is 't, die 't al verwind.