Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

Cupido gevangen.

Vois: Amarante laat ons minnen.

1.

ONlangs als de zanggodinnen,
Op Parnassus aan den dans,
Venus zoon, ten spyt van 't minnen

Bonden met een rooze krans.

2.

Gaven zy dien harte-rover,

Dus gekluistert tot zyn straf,

Spottende aan de schoonheid over,

Schoonheid, die hem ketens gaf.

3.

Nu zoekt Venus, gansch verlegen,

Hem te lossen voor 't randtzoen,

't Geen Hy aanbrengd; allerwegen

Hem nasporende in het groen.

4.

Maar vergeefs! schoon imands handen

Hem ontslaektten, vlug in vry,

[p. 92]

 

Vlugt hy niet, maar blyft in banden.

 

Schoonheid leert hem slaverny.