Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

[p. 90]

Liever nooit bemind dan vergeefs.

1.

ACh! was ik blind!

Of had ik nooit bemind,

Myn ziel zou van de pyn,

Waar aen ik nu verkwyn,

Geheel ontslagen zyn.

Maer sedert dat ik zag uw lieve lonken,
Die my het hart in heete min ontfonken,

Plaagt my verlangst

Gemengd met vrees en angst.

2.

Ligt is uw zin,

Dat ik u vuurig min,

Maar dan is ook uw pligt

Dat gy de smert verligt,

Daar gy de vlammen stigt.

Uit dartelheid alleen een ziel te wonden,
Is 't wreedst dat ooit wierd in de min

gevonden,

Ten zy de smert

Weerom genezen werd.

3.

Toon dan, uit gunst,

De blyken van uw kunst,

Uw mond alleen heeft kragt,

Dat zy de pyn verzagt,

[p. 91]

 

Daar my uw oog in bragt.

 

Ach Phillis! voeg een kusje by een lonkje

 

Heelt met een zugje, kwest gy met een

 

vonkje.

 

't Scheelt my dan niet,

 

Hoe fel uw oog my schiet.