|
| |
Verjaer-zang.
Vois: Polyfemus aen de stranden.
OP uw aengenaem verjaeren
Naer der Dichtren weitzen trant,
't Een of 't ander vaersje dichten
Dus myn wensch in rym verband.
Maer ik heb van 't hoef bronwater,
't Lommrig Phocis ruist in slaap,
En het digtvuur doet ontfonken,
't Vloeid voor geen geringen knaep.
Echter heb ik voorgenomen
Op dit Jaerfeest aen den disch,
Zonder rympje; des zyn heden
Dat men 't aanneem', zoo als 't is.
| |
| |
Maer ik moet vooraf vermelden,
Dichters lees van nieuwen zwier:
Daer van komt het dat myn woorden,
Ouderwetsch zyn, in dangier.
En vermits in deze daagen
Op de Aëlöudheit-Kunde komt;
Zal myn rymtrant elk bekoren,
Al wat oud is deftig bromd.
Waarom zoo men zich ook binden,
Aan al 't snappen van goed Duitsch?
O! die dat het eerst bedagt heeft,
Houd ik voor het hoofd der Guits.
Hogeveen en Jan van Gyzen
Boven Vondel, of daer by.
| |
| |
Let maer eens op die Poëeten,
Die een droeviglyk beklag
Of een Gaaudiefs laetste reden
's Vrydags voor Justitiedag.
Ziet men 't volkje niet, by hoopen
Na deez' werken vol verstand?
Een bewys dat ze elk behaagen
't Puikje zyn van vaarzentrant.
Daer in tegendeel de Dichten,
By de Kenners zyn gekeurt,
Onverstaanbaar en versmeten,
Als aan Zwanenburg gebeurt.
Daarom zal ik, zonder faalen,
Aan dier Helden klaaren toon,
En gewis den zangprys winnen,
'k Hoest eens in Aep-olloos kroon.
| |
| |
Maer om eindelyk de zaeken
Daar dit lied geheel op doelt;
En gulhartig zingt en woelt.
Dient voor eerst, terwyl wy drinken,
Wensch ik u nog lang te leven,
In gezondheid, zeer planteit.
In de tweede plaets, vriendinne!
Met uw bedgenoot confoort,
Noch veel jaaren lang nadezen,
Voor de Dood, die maagre moort.
Nu, ten derde; heb, met gracie,
Zoo zult gy, zeer jentelyken,
In Jolysing, zonder druk.
| |
| |
Voorts, ten vierden; het verdriet my,
Dat dit liedje zoo lang duurt,
Echter hoop ik 't, met benouwen,
Schoon men 't aan Peet Nieze stuurt.
'k Zeg, ten vyfde, wilt bevatten:
Zyn de voorspoed niet alleen,
Maer die vrolyk te besteeden,
Is Pompeus, maar ongemeen.
Aan uw deugdzaam nageslagt,
't Zelve lot te zien geschonken!
Als 't gestarnte pronkt by nacht.
Dat uw Kinderen: ten zesten,
Als Plantsoenen voor u staan,
En door amoureus hanteering,
Kweeken tot uw vreugd, zeer zaan.
| |
| |
Zie, uit deze uw braave loten,
Andre telgen, welker deugd
Uw gemoed in blydschap blaake,
Door dat merk van uwe jeugd.
Zie nu staak ik plaan myn zangen
'k Zal u zeer minjoot ontfouwen,
Dat men 't zingt op dezen toon:
Polyfemus aen de stranden,
Zyn jonk hert van heete min.
Met een varkenshoofd geboren,
Met zyn éen oog zeewaart in.
|
|
Auteursrechtvrij