|
| |
| |
| |
Liefde tot in de dood.
menuet.
MYn hert verzeid is voor altyd
Aen een zoo schoone maegd
Die my, door haer bevalligheid
En ik zal zien dat schoon juweel
Nog eens te krygen tot myn deel,
Met vlyt, met vlyt, met vlyt.
Dus zal ik nu van stonden aen,
Gaen vliegen naer haer toe,
Om, zoo ik kan, haer gunst te ontfaen,
Ook zal niet rusten myn gemoed,
Voor dat het ook eens word gevoed
Door min, door min, door min.
Ach! lieve Phillis! tweede ziel!
En hoe Gy aen myn ziel geviel,
Wel haest eens voegen tot de myn',
Maer nu moet ik, in druk en pyn,
Nog zyn, nog zyn, nog zyn.
| |
| |
Ach! overschoone beeltenis!
En laet een strael van uw gezigt
Eens gunstig vallen neer,
Op hem, die doodlyk is gewond,
En sterft van liefde schier terstond
Ik vrees dat nooit uw wedermin
Nogthans zal ik myn hart en zin
Aen niemand schenken bly,
Ten zy aen u, myn zielsvrindin!
Gunt my dog maer uw wedermin,
Ik hoop, ik hoop, ik hoop.
Die hoop zal duren al den tyd,
En gy geheel de myne zyt,
Dan dat wy leven met malkaer,
Gelyk een welvereenigd paer,
Met vreugd, met vreugd, met vreugd.
Of zal Damon dees vreugde groot
Dan hoop ik haestig door de dood
Opdat ik u niet; tot myn rouw',
| |
| |
Zie met een ander, door de trouw,
Gepaert, gepaert, gepaert.
Wel aen! ik zal volstandig nu
En sterven zoo den dood voor u,
Van u, die my op aerde hier,
Zou strekken tot myn groot plaisier,
En troost, en troost, en troost.
Verhef dan de ongeveinsde trouw
Om 't sterven voor u, schoon Jonkvrouw.
Spreek' staedig van zyn dood,
Die Hy, ten proef van waere min,
Geleden heeft om zyn vriendin,
Met smert, met smert, met smert.
|
|
Auteursrechtvrij