Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

[p. 100]

Lof van Climeen.

1.

LIef Climeen,
U aengenaeme Ogen,
O die hebben op myn Ziel een overgroot

vermogen!

Dus gy alleen,
Voerd Heerschappy;
En alle myn gedagten,
Nimmer zyn vry,
Maer op uw gunst verwagten.
Wild uw strafheid dog versagten;
Red my uit de ly,
Dan ben ik, op nieuw weer u gevangen,
En al myn verlangen,
Is naer uw alleen.

2.

Sa Schenk Wyn,
Te zamen eens gedronken,
Ach! dan zal myn hert, door uwe nieuwe

Min ontfonken;

Dus Lief Climeen,
Uw Boezem mals,
En aengenaeme handen,
U vriend'lyk oog,
Die doene my steeds branden;
'k Wil my eeuwiglyk verpanden,
Aen uw Vriendelykheid;

[p. 101]

 

Kom dan Climeen, een kusje voor u kaken,

 

Kan myn hert, vermaken,

 

Ik ben wel te vreen.

 

 

 

3.

 

Zoo zal ik,

 

Op u myn Ziels-beminden,

 

Op u lieve Lipjes, 't aengenaemste zoet

 

wel vinden,

 

't Welk my verheugd.

 

Ach! wat een vreugd,

 

Als gy my door dat strelen,

 

Op het onvoorzienst,

 

Myn hert my komt te onstelen,

 

Dat zal my noit vervelen,

 

Geef my maer een Lonk,

 

Dan ben ik op nieuws weer uw gevangen,

 

En al myn verlangen,

 

Is naer uw alleen.