Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1

Verdrietig wachten. in winterse nachten.

Stem: Wel wat of Cupido weer Schort.

1.

WEl waer of Rosalyntje blyft?
Het is alreê zoo laet,

[p. 102]

 

Denkt zy niet dat het Lyf verstyft,

 

Schoon 't hart in Vuur vergaet?

 

't Is kout, en het verveeld my al,

 

Dus langer hier te staen,

 

Als zy niet rasjes komen zal,

 

Meen ik weer heen te gaen.

 

2.

 

Hoe ben ik zoo verkeerd van Zin,

 

Dat ik om eene lonk,

 

Een kusje, (ligt niet eens uyt Min)

 

Zoo menig Klaeglied zonk?

 

Dat ik op uwe blaeuwe stoep,

 

Zoo dikwyls Klappertant?

 

En nog stae als een Gek en roep,

 

Dat ik van liefde brandt.

 

 

 

3.

 

Gy zit misschien nu by het Vier,

 

Met mooye jonge luy;

 

En maekt veel ligt wat goede Cier,

 

En ik heb niet een bruy.

 

Daer gy misschien te zaemen zingt,

 

Een Liedjen uyt den truur;

 

Of lustig een Sinjeurtje springt,

 

En denkt niet om ons Uur.

 

 

 

4.

 

Maer hoort, zoo gy niet Rasjes komt,

 

Loop ik terstond van hier:

 

My dunkt myn tong van kon verstomt,

 

Ik gae nu vlug nae 't vier;

 

Ik heb den bras van zulken goet,

[p. 103]

 

Dat 'k volgen moet met smart,

 

Kom geef my eens van Bachus bloed,

 

Een troost drank voor myn hart.

 

5.

 

Zae volg my die in 't Vreyers Gild,

 

Als opgetekend zyt;

 

Belaglyk is de tyd verspild,

 

Die men met vreyen slyt,

 

Zingd liever als Prins Willem Zong,

 

Boutelje mon Amour,

 

De wyn maekt gryze hairen jong,

 

Ik zeg de Meyd Bonjour.