Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

Roosjes vrees.

Stem:
{ Echoo hoord myn droeve klagten.
{ Schoon Catryn beeld der beelden.

't NAchtegaaltje, weggedooken
In het digt belommmert woud
Daar myn Nimphjen onbesprooke
Zig by een fontein betrouwt,
Mengde zyn verliefde zangen
Met het ruissen van die beek;
Als myn eenig ziels verlangen
Door zyn stem getroffen leek.

[p. 117]

 

2. Een gelukkige overweeging,

 

Die ligt Venus zelve dêe,

 

Bragt haar hartjen in beweeging

 

En verjoeg haar fierheid mêe.

 

Want verrukt vergeetze 't vreezen.

 

Zy vergeet te denken, dat

 

Zy alleen in 't bosch mogt weezen,

 

Laat en verre van de Stadt.

 

3. Dit quam driftig aangestreeken

 

Kupido my zeggen aan;

 

Juist als ik wat afgeweeken

 

Quam my roosje tegen gaan.

 

Vreest gy, zei ik, dan geen gieren.

 

Maken u geen Wolven schuw!

 

O! neen, zeidze, voor die dieren

 

Vrees ik niet, maar wel voor u.

 

4. Door de minnedrift verwonnen,

 

Eenzaam by dit schoone beelt,

 

Had ik alles schier begonnen.

 

Ach! wat heeft'er aan gescheelt!

 

Dat, myn stoutheid als verdweenen

 

Om myn yver te voldoen,

 

Ik haar hand eens druk en heenen

 

Ga, te vreeden met een zoen!