Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

Op een wayer van Kloris.

Stem: Daar was een Meisje jonk van jaren

AArdig stafje. teder Wayertje,
Klein en dartel windezwayertje,
Ach! was ik in uwe plaats!
Gy vermoogt de roozetipjes
Raken van myn kloris lipjes;
Want zy denkt van u niets quaats.

2. Als de Zon haar gulde stralen

Laat in haar schoone oogjes Daalen,
Met een schitt'rend flikkerlicht,
Neemt zy u om zig te weeren;
En dien roover af te keeren
Van haar Hemels aangezigt.

3. Waait het wintje wat vrymoedig

In haar lokjes, zy neemt spoedig

[p. 115]

 

Voor dien snoeper u te baat.

 

Schiet een Minnaar op haar ligtjes

 

Uyt zyn oogen minneschigtjes,

 

Gy zyt weer haar toeverlaat.

 

4. Wil zy eens, uit zoete kuuren,

 

Iemant van ter zy begluuren

 

Zonder dat zyn oog het merk,

 

Zy verschuilt zig in de kniekjes

 

Van uw net gevouwen wiekjes:

 

En begluurt hem in de kerk.

 

5. Wil zy weer aandachtig weezen,

 

Luisterende na het leezen,

 

Zy ontplooit uw hallefrond:

 

En van aandacht ingenoomen

 

Houdt u' zonder iets te schroomen,

 

Voor haar lieven Rozemond.

 

6 Maar wat's dit? klein Windezwayertje

 

Olyk Guitje, dartel wayertje?

 

Gy besmet het Leliwit.

 

Gy besmet het geurig bloosje

 

Van haar toegedrukte roosje?

 

Haar teer montje met uw git.

 

7. Foei onwaarde, foei trouwlooze:

 

Heeft zy daarom u gekoozen,

 

Foei, dat partjen is te slegt.

 

't Wayertje, van vrees bekroopen,

 

Doet zyn zachte vouwtjes oopen

 

Op myn scherp verwyt, en zegt:

 

8. Ik besmette slegts de tipjes

 

Van uw kloris zuiv're lipjes

 

Met wat zwart, op dat gy kond,

 

Onder 't zagte kusjes drukken,

 

Onder 't Nectar-roosjes plukken,

 

Die weer zuiv'ren met uw mond.

 

9. Wayertje myn hart gaat open,

 

'k Voel myn ziel van vreugd bekroopen:

[p. 116]

 

Smet, my smet haar lipjes vry

 

Met uw gitzwart 't aller uuren:

 

'k prys die zoete minnekuuren,

 

Mits het zuiv'ren sta aan my.

 

10. Aardig strafje, teder wayertje,

 

Klein en dartel windezwayertje,

 

Blaas de minnevonkjes aan

 

In haar hartje, die de Liefde

 

Misschien in haar boezem griefde,

 

Tot zy ligter laage staan.

 

11. 'k Sal u dan een autaer stigten

 

In myn hart, en dat verligten

 

Met de vlammen myner min.

 

'k Zal Poley en mirthe rooken:

 

'k Zal u Musschen hartjes kooken,

 

Doen daar duyven oogjes in.

 

12. Maar zo gy die lieve vonkjes

 

Niet doet vlammen, dat haar lonkjes

 

My uit Liefde schieten toe;

 

Zal ik u in stukjes breeken

 

En u in het vuurtje steeken,

 

Dat ik in myn boezem vôe.