Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

Samenspraak tusschen een Heer en een See-dorps Meisje

Stem: In Babilon met onverstande.

A. WElzoetste Meisje van den lande,
Hoe komt het, dat jy dus alleen
Langs deeze barre naare stranden
Soo parremantigjes gaat treen?
Wagt jy uyt dees woeste zeên.
Ligt een van uw naaste Vrinden,
Uw Vader, Broeder, of Beminden.
Kom, lieve Buisje, zeg de reên.

[p. 43]

 

2. B. Ag! Ag! Ag! Ag! laat my maar treuren

 

Ik ben myn Ary Vis-ben kwyt!

 

Ach! dat geluk mogt my niet beuren,

 

Dat hy genoot myn jongen tyt.

 

Moest dan uw bedrieglykheid,

 

Valse Zee, myn Vryer rooven.

 

Ag! deze smert gaat al te booven

 

Hy is wel waard te zyn beschreid.

 

3. A. Staak tog uw treuren, bolle Meisje

 

Ey, kom verlaat dit razend nat.

 

Kom en voldoe myn lust een reisje;

 

Daar voor beloof ik jou een schat.

 

't Ben een ryk Heer uit de stadt;

 

'k Zal veel kostelyke dingen,

 

Als zilv're bellen, goude ringen

 

Voor jou koopen, doe jy dat.

 

4. B. Neen Neen, jy soud my maar bedriegen,

 

Ik heb die praat wel meer gehoord.

 

'k Laat my zoo ligt in slaap niet wiegen.

 

Zulk volk houd tog zelden woort.

 

Zoek die beter dit bekoord.

 

Al uw kostelyke schatten,

 

Kan onze nederigheid niet vatten:

 

Daarom gaat uws weegs maar voort.

 

5. B. Weg, malle Meid, gaat niet meer doolen

 

Neem myne bêe in overleg.

 

Daar zyn voor af al twee pistoolen,

 

Tot blyk, dat ik de Waarheid zeg.

 

Gaa nu met my deze weg.

 

B. Wel, ik zal het dan reys wagen

 

Ik kan 'er een nieuw jak voor dragen,

 

Myn Ary Visben is tog weg.