Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

Weelde.

Zang.

VEnus is myn lust en leven
En het Wyntje myn playsier.
Jonge vlieg dan breng my hier
Van de flesjes die beschreven
En omvlogten met Laurier,
Van myn Roosje zyn gegeven
Om te maken goede cier.

2. Roosje, geef my nu uw handjes,

Kus my eens en stort dan ras
Uit dit volgeschonken glas,
Over uwe lipperantjes
't Vogt uit Puzzolis gewas.
't Rake minder uwe tandjes,
Of't myn volgzaam Zieltje was.

3. Als die teugjes zyn gedronken,

Tongje past dan op uw beurt;
Dat gy Roosjes Lipjes scheurt
Zagjes open; en verzonken
In haar mondje, daar bespeurt,
Dat dit kittelen en monken
Ons belette dat men treurd.

4. Jonge, vul nu weer de glazen,

[p. 18]

 

Schenk ons een moedig-dronk:

 

Die ons vuurtje weer ontsonk,

 

Om weer aan als frisse baazen,

 

Altyd vuurig, altyd Jong,

 

In dien lieven beemd te grazen;

 

Daar ik even grazen gong.

 

5. Hoe! myn roosje, moedig zusje,

 

Hoe! bezwykje lieve Schaap;

 

Breng versterking, lustig knaap,

 

Breng versterking voor myn lusje.

 

Ach! ach! ach! zy vald in slaap.

 

't Is ook tyd, dat na een kusje

 

Ik de zelve vreugde raap.