Apollo,s kermis-gift aan de Haagsche vermaaks-gesinde jeugd. Deel 1
(1750)–Anoniem Apollo's kermis-gift–
AuteursrechtvrijStem: Dianier, Vreugd van myn Leven.THirsis dreef zyn dart'le Geytjes
Sagjes voort tot by de Hut
Van Climeen, wiens Boevareytjes
Hem vaak hielden in den dut:
Sugtend, riep hy, toon Medoogen
Lieve Bekje! met myn leed:
Maar zy veinsde haar onbewogen,
Dies hy meest zyn Tyd besteed.
2. Langs des Schie-Strooms groene boorden,
Daar hy 't Vee te weyden plagt:
Daar (sints hem zyn Nymph bekoorde)
Hy vaak bleef de gantsche Nagt:
Daar hy lag te muyse bruyen,
Spelend op zyn Heders-Fluyt,
Om Climeen in slaap te zuyen
| |
[pagina 111]
| |
Door zyn toverend geluyd
3. 't Knaapje song al de oude liedjes,
Die gong d'Echo overal
Wedergalmen, langs de riedjes,
Over Water, Plein en Dal
't zoet gesang wort 't Nyphjes Hertje
En zy keek haar deurtjen uyt,
En zy liefje sust uw Smertje;
Ik wil heden zyn uw Bruyd.
4. Zo dat op een groen Matrasje
Zy hun hebben zaam vermengd?
En door menig Wisje-wasje,
Ziel in ziel in een geplengd.
Dus heeft hy haar Maagde-Bloempje
Tot hun beider Vreugd geplukt?
Daar ze eerst op droeg haar Roempje,
En zey, noit is 't my ontruk.
5. Maar 't bedryven van dees' kuurtjes,
't Meisje zey, kom dikwils hier.
Daagjes dagten haar maar uurtjes,
Doen zy smaakten 't Minne-vier;
Zy had al de Roem vergeten,
Die zy op haar kransje droeg.
En zy heeft 't hem noit verweten;
't Lief genot was haar genoeg.
6. z'Is weer in haar Hut gedoken
En hy heeft de plaats geruimd;
Dog z'heeft wel meer gesproken,
Noit gelegentheid verzuimd.
Thirsis zoud het nog wel bakken
Maar de tyd en leid het niet?
Want het nydig Labbe-kakken
Maakte een Endje van dit Lied.
|
|