Apollo,s kermis-gift aan de Haagsche vermaaks-gesinde jeugd. Deel 1


Menuet.
Stem: Charmé de mille Appes. 't ZOet van de vrye Staat, Al te boven gaat, Wat de min kan geven: Weg dan laffe Minnery, Van u malle bruyery Hou ik my zelven vry. 'k Soek geen minnelust, Al genoeg gekust, Voor myn gantsche leven: Laas! hoe was ik dus verblind? Al de gunsten zyn maar wind, Die men by Meysjes vind. Neen! loose Cupidootje, Gy krygt my niet in u Bootje, 'k Heb uw pyl genoeg gesmaakt, Doen ik eertyds heb geblaakt: Nu ben ik vry geraakt. 2. Als ik weer denk aan 't zoet. Dat die lieve gloed, My weer deed genieten: Ach! Elisa's lief gesigt, Daar de Dageraat voor zwigt,
[pagina 27]
My weer tot Min verpligt. Als Cupidoo's Boog ('k Meen haar God'lyk Oog) My weer komt beschieten, En de Nectar my besproeyd, Die van hare lipjes vloeyd, Werd straks myn ziel geboeyd: Hoe kan men min ontvlugten, Als men gesmaakt heeft zyn genugten. Al ons pogen hy veragt, Regt en reden hy belagt Door zyn Magt. de Vryheyd is een zaak, Die wel groot vermaak Geeft aan jonge sinngen: Maar wat heeft men aan zyn Jeugd? Soo men mist het min-geneugd, Dat ons alleen verheugd. 'k Wil trots al myn druk, Ramp en ongeluk, Myn Elisa minnen. Zy is 't die myn Ziel gebied Door de lonkjes die zy schiet. Geen hart de min ontvlied. Ik proef zyn soetigheden En met myn lot te vreden, Schoon ik thans wat lyden moet, 't Loon in 't eynd de smert versoet. En dat maakt alles goed.