Apollo of Ghesangh der Musen

Brvylofts-liedt,

Op de Toon: Droefheyt mach ick wel klaghen.

DEn langh ghewenschten tijdt, daer langh naer is gehaeckt,
Den driemael blijden dach, is voor de handt gheraeckt,
Den Minnaer wel te recht, gheluckich heeft gheslaeft,
Die eynd’lijck al sijn leedt, in Hymens schoot begraeft.

Den strijder overwint, en werdt op’t lest ghekroont,

Den arbeydt is gheringh, naer dat hy werdt beloont,
Den liever werdt ghelieft, en krijght ’t gheen hem ghelust,
Wat moeyt en is niet weerdt, dees aenghename rust?

’T is desen Bruydegom, en dese Bruydt, die beyd,

Vereenighen te saem, in alle vriendlijckheyt.
Ghenoode maeckt u ree, en met een soet gheluyt,
Wenscht voorspoet, heyl, en vree, den Bruyd’gom met sijn Bruyt.

Den padt met bloemkens stroyt, werpt lauwer hier en daer,

Weckt lieflijck snaren-spel, vervrolijckt u te gaer,
Den Bruyd’gom sulcx ghebiedt, dat ghy met vreucht vervult,
In sijnen blijden dach, ghy u vermaken sult.

Wech droefheyt, nijdt en strijdt, ghy zijt hier niet ghenoot,

Dees Feeste niet en steurt, noch van haer vreuchdt ontbloot,
Elck dese twee versel, in hunnen hooghen staet,
Met een bly aenghesicht, en minnelijck ghelaet.