Apollo of Ghesangh der Musen

[p. 87]

Voorsang op de Engelsche voys.

Potz tausent slappermenten.

Vader. ICk bid mijn Heer de Medecijn
Hy wil eens t’onsent komen,
Mijn Dochter die leyt vol van pijn
Een mensch sou voor haer schromen.
Medec. Wat seghje, leytse sieck te bed.
Vader. Och ja, sy steent, sy kermt,
Sy weet naeu selver waer’t haer let,
’T is binnen in’t ghedermt.

Vader. Ick bid u Dochter seght my toch,
Waer mach u letsel wesen.
Docht. Of je al haelt den Medecijn,
Hy mach my niet ghenesen.
Vader. Hy sal u wel ghenesen,
Zijt daer vry in gherust.
Docht. Het leyt my hier en quelt en woelt,
Ick hebbe nimmer rust.

Medec. Ay my wat sie ick uyt’t ghesicht!
Ick ben met haer te lijen.
Vader. Wat schort haer Heer Medecijn?
Schort het haer in heur sijen?
Medec. O neen, ’t is liefde die haer deert,
Na dat ick speuren kan,
Vader. Ia liefde tot haer Moeder.
Medec. Neen liefde tot een Man.

Vader. Dit kleuter liefde draghers,
Sou ick daer niet van weten:
Segh ras wie dat jou vryer is,
En hoe dat hy mach heeten.
Docht. ’T Is Iaep Piet Gierten Trijnen seun,
Woont dichte by Peet Ael:
Dat is mijn hert, mijn schat, mijn troost,
Hy isset altemael.

Vader. Ick segh, denckt sulcke dingen niet,
Want dat sal noyt gheschien,
My dunckt het noch meer wayen wil:
Wel! Heb ick gheen verbien?
Ick seghje stelt dat uyt u sin,
Want dat sal noyt gheschien,
Maer alsje immers hijlicken wilt
Ick weter jou wel ien.

Vader. Heer Branckje Vreecken jongste seun

[p. 88]

 

Die man die kan hem redden,

 

Ia dat hyer maer eens omme quam,

 

Ick sou wel dorven wedden.

 

Docht. Poep Branckje seker ’t is wat vets,

 

Hy staet my gants niet an.

 

Vader. Hoe leghje dus en pruylt en mort,

 

Wat schortje op de Man?

 

 

 

Docht. Niet anders Vader dan ick wil,

 

Veel liever dus wat blijven,

 

Als emant trouwen teghens sin,

 

Om staegh met hem te kijven.

 

Vader. Wel blijft soo langh die gheen je bent

 

Tot dat ick jou weer vraegh,

 

Siet alst de Vader niet en wil,

 

De Dochter leyt te laegh.