Apollo of Ghesangh der Musen



[pagina 62]
Liedeken,
op de wijse: Al is bruyn mijn couleure. HOe wel ick onberadich My selven ben te goet, 'T en moet niet zijn versmadich 'T gheen 't hert uyt goetheyt doet, Want 't schijnt ick ben gheboren, nou, nou, Om wesen goet en trou. Ick segh die voor mijn ooghen Altoos mijn vrienden zijn, De minste waerlijck dooghen, Sy hebben slechts den schijn, Want achter mijnen rugghe, seer, seer, Benemen sy mijn eer. Dat alle clappaerts tonghen Hadden een een houten neus, Die leughens onbedwonghen Dick lieghen om de leus, Soo sou mense oock kennen wel, wel, Sy belieghen een ghesel. Die niet weten te praten Dan van de lieden quaet, Die mochten wel by maten Besien haer eyghen staet, Soo hoefden sy te klappen niet, niet, 'T gheen haer selfs wel gheschiet. Ghy Princelijcke gheesten V reden binnen houdt, Den minsten met den meesten Niemandt rae ick soo stout, Dat sy veel meerder praten fijn, fijn, Dan dat waerheyt mach zijn. Bedenckt u 't is tijdt.