Apollo of Ghesangh der Musen

[Onlangh vroegh in’t morghen root]

Op de stemme. ’tRuysende beeckjen, &c.

ONlangh vroegh in’t morghen root,
Tusschen het flickrigh daghen,
Porde mijn lust tot jaghen,
VVanneer Avroras sael ontsloot
En dat de gulden vvaghen
VVerdt aen ’t gareel gheslaghen:
Op ’t rislijck ghehoor
Beliep ick het spoor,
Maer ’t VVichjens vermoor
My juyst quam te voor,
Dat ick steedts hier door
Moet aen mijn oorsprongh klaghen.

[p. 40]

 

Achter een duynjens in het lis

 

Sach ick vvat vvreemlich vvoelen,

 

Snuyflen in sijn krioelen:

 

Dies ick met aenvangh buyten gis

 

Meende mijn lust te koelen

 

In reyn Dianaas doelen,

 

Maer ick vondt my verraen,

 

In het komen aen

 

Soo sach ick daer staen

 

Snoo vrou Venvs haen,

 

Die mijn droef ghetraen

 

Meer onlust deed’ ghevoelen.

 

 

 

’Tvvipten int gras en ’t nam sijn pijl

 

Haestelijck vast in handen,

 

VVaer van mijn vreucht ontlanden

 

Begrenst, bemuert, al metter ijl

 

Smoockten mijn ziel in branden,

 

Onrust quam my op stranden,

 

Het loech om mijn smert,

 

Als ick bleef vervvert,

 

Beklemt in mijn hert,

 

Onghevoelich ghetert,

 

’T vlugghe boefjen vert

 

Vloogh vvegh en liet my branden.

 

 

 

Bevveeght door dees geschoten borst

 

Schrickt my niet met u vluchten,

 

Loont my met vveer-liefds vruchten,

 

Die dickvvils nae u Nectar dorst

 

Met diep-gheladen suchten,

 

Spijst die eens met ghenuchten,

 

Ick leef op u ghenae,

 

Ey mijn soetertjen drae

 

Verrijck vveer mijn schae

 

Met het vvoordeken, jae:

 

Lust u lief ick stae

 

En vvacht naer loons gheruchten.

 

 

 

Gout ghehelmde schoon Princes

 

Laet my niet heyloos svveven,

 

Noch in ’t vyer gloeyend sneven,

 

Al ghebiedtster, mijn voochdes,

 

Op quickster van mijn leven,

 

Siet vvat hier is bedreven,

 

Een tockelich leet

 

Met anghst ende vvreet,

 

Ick svvem in mijn svveet,

 

Sanctin dat ghy ’t vveet,

 

Lief vaert vvel, vergeet

 

Gheen troost u slaef te gheven.