Apollo of Ghesangh der Musen


Pastorelle.
Lenten. LEnten doet de Aerd’ ontluycken, Die de coude VVinter sluyt, Levert bloemen die soet ruycken, Deckt de Aerd’ met gras en cruyt; ’Tvogheltje singht overluyt, Maeckt sijn nestje in de vvay, Of aen tacken van het vvoudt, Daer het hem met vreucht onthoudt Om in vreen te broen sijn ey.
Somer. Somer koockt des Lentens vruchten Door der Sonnen heeten brandt, Die ons doet des middaeghs vluchten Uyt het onbeschaduut landt, In het bosch, of op de strandt, Daer het vvindtje coeltjens vvayt, Ruysent soetjens door de blaen, Dringht het vvater of en aen, Na des luchts bevveeghlijckheyt.
Herefst. Herefst doet de schueren open Als de heete Somer endt, En haelt in daer vvy na hopen, ’tCooren, eert te velde schendt, Perst de vvijnen excelent, Ceres backt, en Bacchus brout, Ellick om de grootste prijs, D’een gheeft dranck, en d’ander spijs, Tot des Menschen onderhoudt.
Winter. Maer de VVinter comt op’t leste Vinnigh met haer nieuvve Iaer, En gheeft anders niet ten besten
[pagina 17]
Dan koudt, haghel, vvinden swaer, Dat vvordt d’arme mensch ghevvaer Die niet vvel sit in de vvol, Noch versien van spijs en dranck, Als vvy zijn, dies Godt sy danck, Die ons gheeft de schueren vol.