Lof van Iohannes Secundus.
HEt oude Roomsche rijck, veel hemelsche verstanden,
Met Pindus sap bevloet, ghebracht heeft op die baen
Die Napelsche Meermin, de Venusijnsche Swaen,
Tibul ende Martiael bekent in alle landen.
Maer heeft dan yemandt oyt, met recht vermocht te dragen
Den Mirten krans op’t hooft, sulcx heb ghy sonder fael
Voor al vermoght te doen, o eenich Nachtegael!
Des Hollantschen prieels, ’twelc men noemt ’s Graven-hage.
Want so veel d’ouden roert, men geen van dees sal vinden
Die niet met oordeel rijp ende sinnen wel besaet,
Door matigh ouderdom de Rijm-konst op die maet
Oyt sich in ernsten moet, heeft derven onderwinden.
Wat? ist niet wonder groot, dat ghij ’tgeen aen dijn jaren
Was feylend’, hebt vervult door overvloet van gheest?
So dat ghy al’t ghesangh, daer van soo groot een feest
Gemaect werdt, overtreft door ’t klincken dijner snaren.
’Tzy ghy die ziel ophaelt, uyt Elisijnsche weyen
Des Roomschen Callimachs, of met trompet gheschal
In’t veldt allarme maeckt, of door het Haeghsche dal
Met dijn schoon lief gepaert, u selven gaet vermeyen?
Of dat ghy constigh roert, die Pindarische Liere,
Of met d’Andijnsche klock, dijns Keysers lof uyt met,
Of dijns Heer vaders graft, met ware tranen bet,
Of met den kroon opt hooft, ’tvelt crachtich gaet vercieren.
O! voor wien Naso selfs sijn hooghe moet laet sincken,
O! die den Mey-boom eerst in Hollandt heeft gheplant,
Ia boven den Laurier, dees wijdt ghemaeckt bekant,
Dijn lof wil ick alom ten Hemel toe doen klincken.
O Phoenix onser eeuw door Cypris neer ghesonden!
O die ’t graef-yser fijn noch nauwelijcx ghebaert!
Hebt met den gulden Luyt soo schickelijck ghepaert,
Wat isser dijns ghelijck ter werelt oyt ghevonden?
| |
O eer des Vader-landts, spijt alle Idioten,
Och! cost ick treden na u voet-stappen van veer,
En volghen op het spoor, och! mocht ick hebben d’eer
Te wesen van u Bend, met kuskens overgoten.
Welc ghy hebt alder eerst doen, uyt den Hemel douwen
Op’t Menschelijck gheslacht door Venus jonste mildt,
Tot laef’nis van ons hert, tongh, lever, nier, ende milt
O Montaes suycker soet, spijs sacht om te verdouwen.
Hy draeg sich trots die wil, van wijt beroemt te wesen,
Door sijn pen of sijn tong, staet, Rijckdom, Oordeel grijs
Laet ons te vreden zijn dat u den hooghsten prijs
Der Roomscher Poësij, van Bees is toeghegheven.
Ianus Dousa.
|
|
Auteursrechtvrij