Apollo of Ghesangh der Musen



[pagina 14]
Pastorelle.
Stem. De Mey die ons de groente geeft. DE wijn die hy ons mildlijck gheeft Doet wel het hert verheughen Van een die sonder minne leeft, Maer mijn, hoe souse meughen? Ick weet van liefd’, ick ken haer kracht, Ick hoor veel minnaers claghen, Als haer haer liefjen niet en acht, Maer ick wilt al verdraghen. Noch had ick liever meerder pijn, En om haer meer te dencken, Als door onkunde vry te zijn Van smerten die mijn krencken. Het huwlijck maeckt twee lieven een, Maer liefd’ vereent twee zielen, Dies lijckheyt trouw en anders gheen Ons liefs trouw sal vernielen. Ons zielen aengheboren min Doet elck aers pijn ghevoelen, Soo dat wy twee met eenen sin Zijn dickwils ’sanders boelen. Ick sie mijn lief al isser niet, Ick voelse met ghedachten, Het gheen mijn waken dick verdriet In dese langhe nachten. Ghedachten die niet stil en staen Door-loopen alle dinghen, Die doen mijn leyt en vreuchde aen, ’K had vreucht con ickse dwinghen.