Apollo of Ghesangh der Musen

Sonnet.

Nijdighe tijdt waerom ist dat ghy u versnelt
Meer dan ghy zijt ghewoon? laet ghy het u verdrieten,
Dat ick den Hemel van Liefs by zijn mach ghenieten?
Wat schaedt u mijn gheluck? dat ghy u daer in quelt.

Een grijsaert zijdy tijdt, en proefde noyt ’t gheweldt

Van ’t gheene datse liefd’ en soete weerliefd hieten.
Helaes! de tranen blanck over mijn wanghen vlieten,
Als ick aen’t uyr-werck denck, dat qualijck was ghestelt.

Och meester die de tijdt met uyren af kundt meten,

Gist’r avondt misten ghy en hadt u konst vergheten,
Want driemael sloech de klock in min als een quartier.

Maer na mijn Liefs vertreck, door dien’t begon te dagen,

En heeft de klocke boven ses mael niet gheslaghen,
In eenen tijdt (docht my) van twalef uyren schier.