Apollo of Ghesangh der Musen
(1615)–Anoniem Apollo of Ghesangh der Musen– AuteursrechtvrijVoys: Esprits qui souspirez.
VVAt suft ghy Amsterdam, om ’tongewoon verbreden
Van s’avont-sterren glants, of waendy’t ’sHemels stem
(Die ’t onderworpen aerdtrijc dreygt met nieuwicheden,)
Soo ’t plach, maer dese reys, regeert het aerdtrijck hem.
’Tis dat de ster ghelockt, door’t minnelijck vergaren
Van twee ghelieven, die sy wijsen comt te bedt,
Nauw wachtende op haer dienst in d’ure te verklaren,
Meer als ghemeene torts in’t heldre westen set.
Die Maget licht sy toe, die uwen roem van Vrouwen,
Hippelend’ by der aerd’, en schreumich voor de vlucht,
Eerst hert ghegeven heeft, haer vleugels te vertrouwen,
En roeren boven’t hooft des Arents in de lucht.
O brave moeders brave dochter in den sinnen
Des eedlen jeughds vergood, Ida Ida Quequels bloet,
Gaet henen, gaet ghetroost, u dienaers smert en minnen,
Te boeten woecker-wijs met langh verlanghet goet.
Vlammende Bruydegom, siet hoe de tedre kaken
Des welgeboren Bruyts, de schaemt met rootheyt sprengt,
Dits uwen Avondt-ster, die d’ure siet te naken,
Die soete wrevelheyt, met bitse vriendtschap menght.
Dus lange ghy in ’t gros haer gaven placht te vieren,
T’aensienelijck ghelaets groot achtbarende strael,
Haer lichaam schoon van snee, vol edele manieren,
En wijsheyt voort ghebracht met d’aldersoetste tael.
Maer in een overvloet van duysent schoone dinghen
V vratighe ooghen nu te weyde sullen gaen,
V dertel handen en u klevende lippen springhen
Sien ick van’t een op’t aer, ay later doch wat aen.
Van vlechten, lippen, hals, op dat, ick niet wil noemen
’Thans keerende op het gheen dat ghy nu overslaet,
| |
[pagina 11]
| |
Soo d’werelt wuste Bije, in eenen hof vol bloemen,
Van d’een op d’aer, tot dat sy niet on ontgonnen laet.
In ’t flonckeren van de Min ende ’slichaems weelicheyden
Belonckt het opghetoghen oogh van u verstandt,
Haer siele deftich, vroom, rechtveerdig, heusch bescheyden
En splis u hert aen’t haer, met stantvastighe brandt.
|
|