Antilliaanse Cahiers. Jaargang 5

[p. 128]

Negro

Zo droog
als lang gestorven mosselen.

En 't weiland
staat in een bittere brand.

Het meisje huilt.
Ze laat haar zwarte zakdoek los
die meevliegt met de wind
totdat hij valt op verre sinaasappels
waar een neger zingt en drinkt zijn
aanbeden rum.