Antilliaanse Cahiers. Jaargang 5

[p. 64]

Tjilaan

Zo was de meloen verdeeld
in tweeën. De ene helft was
rood, de andere helft was geel.
Uit de ene helft kropen wurmen,
in de andere helft zat een
treurige slak. En erboven gutsten
klanken uit een gespleten gitaar
die zingend weende. Groter dan
dit alles verwijderde zich ervan
de man Tjilaan, de man die bad
in koele regen en sliep met 't
gelaat bij geurend water wanneer
de zon, hoog aan de hemel, tot de
wereld sprak over de waarheid
die als een razende windmolen
en altijd bitter was.